صمیما نه تر از تمام سلام هایی که گفتیم و شنیدیم ، یاران دلواپسم( سلام)
به قصه های غریبانه ام ببخشایید!
که من - که سنگ صبورم - نه سنگم و صبور!
دلی که می شود از غصه دلواپسی تنگ، می ترکد
چه جای دل که درین خانه سنگ می ترکد!
در آن مقام ، که خون از گلوی نای چکد
عجب نباشد اگر بغض چنگ می ترکد
چنان درنگ به ما چیده شد، که سنگ می ترکد!
دلم ازین همه سنگ می ترکد
نظرات شما عزیزان:
|